Eskişehir‘de 75 yaşına sahip Yavuz Yaşıt, gençlik yıllarından bu yana biriktirdiği tarihi eserleri sergiliyor.
Eskişehir’in Sivrihisar ilçesinde yerküreye gelen Yavuz Yaşıt, çabuk yaşlarda başladığı hobisini sürdürerek emekliliğinden sonrasında koleksiyoner olmaya yargı verdi. Uzun seneler şoförlük icra eden Yaşıt, 2. Yerküre Savaşı yıllarından günümüze uzanan oldukça geniş bir tarihi yaratı koleksiyonunun maliki.
Tarihi eserlerin yanındayken çok rahat hissettiğini dikkat çeken Yavuz Yaşıt satmaya karar verilmiş olduğu tarihi eserlerini mağazasında, satmak istemediği tarihi eserleri ise geniş bir salonun içinde koruma ediyor. Eserlerin çoğunu İstanbul ve Ankara benzer biçimde büyük şehirlerden edinen Yaşıt, gençlik yıllarının mühim bir bölümünü koleksiyon yapmak amacıyla sarf ettiğini söylemiş oldu.
Eserlerin giderek çoğalmasıyla beraber 1990 senesinde tamamıyla koleksiyonerliğe yönelen Yaşıt, eserlerin evine sığmaması sebebiyle kısa bir zaman sonrasında tarihi mağazası açtı. Yapıt koleksiyonunun genişlemesiyle bütün eserleri geniş bir gösterim içinde toparlamaya kabul eden Yavuz Yaşıt, eserlerinin değer biçilemez olduğuna dikkat çekerek “Alınan birşeyler çok değerli, bu nedenden maddi yönünü ikinci tasarıya atıyorum. Bir çok koleksiyoner böyledir. Bir tarihi yaratı alınacağında pazarlık pek yapılmaz; şu sebeple eserin kıymeti ortadadır. Mesela birisi nadide bir eserimi almak isterse kesinlikle pazarlık kabul etmem. Eserin kıymeti her neyse odur. Bir antikanın kıymetini sadece yer ve satan şahıs bilir, şu sebeple her koleksiyoner eserlerini sevmiş olarak koruma eder.” kelimelerini kullandı.
Yavuz Yaşıt AA habercisine, bir çok eserin yalnız kendinde olduğunu tabir ederek, satışının mümkün olmadığını belirtti. Her zamanı dönemden yaratı bulunduran Yaşıt’ın koleksiyonunda bilhassa tarihi radyolar büyük bir mekan kaplıyor. Tarihi radyolara hususi bir alakasının olduğunu dikkat çeken Yaşıt’ın koleksiyonunda hem de 1940 ve 70’li yıllardan kalma hususi eserler de bulunuyor. Yaşıt, koleksiyonundaki eserlerin bazılarını üreticilerinin bile bulamadığını belirterek şunları söylemiş oldu:
“Mesela eski model bir piyano var; bu modeli yalnız bende var, ayrı kimsede yok. Nadide bisikletler de var. 2. Yerküre Savaşı esnasında Almanya’da kullanılan bir bisiklet. Bir de eski bir buzdolabı iş yerinin hususi olarak oluşturduğu 1970’lerde kullanılan Fransız-Amerikan imali bir bisiklet var, ‘bonanza’ diye geçiyor. Bu bisikleti o firmanın çalışanları bile bulamıyor.”
